Aslında hepimiz öyküyü biliyoruz sanırım. Kambur, çirkin, kulakları duymayan, tek gözü görmeyen Quasimodo’nun güzeller güzeli Çingene kızı Esmeralda’ya olan karşılıksız ama masum sevgisini konu alan bir roman. Ya da en azından ben bu konu üzerine bir roman okuyacağımı düşünmüştüm. Seneler önce filmini izlemiştim ve sonunda kitabını okumak da nasip oldu.
Açıkçası kitapta biraz hayal kırıklığına uğradım diyebilirim. Filmden önce kitabı okumak her zaman daha iyidir. Kitabı elime aldığım zaman Quasimodo ile Esmeralda arasındaki aşkı, sevgiyi, tutkuyu yaşayacağımı düşünerek başladım okumaya ama ne yazık ki sadece birkaç bölümde bu beklentime karşılık bulabildim.
Roman içerisinde ağırlıklı olarak eski dönemin kontrolsüz bir şekilde hayatın sürüldüğü Paris sokaklarına, buradaki eğitimden mahrum kalmış, kötü kalpli insanlarına yer verilmiş durumda.
Eski dönem kitaplarında genelde karşılaşmış olduğum bir türlü anlam yükleyemediğim diyaloglar da beni kitaptan soğuttu belki de. Güncel dönem kitaplarında pek fazla ayrıntılı anlatıma yer verilmiyor. Bir konu belirlenip genelde o konu üzerine açıklamalar yapılıyor ya da ana karakterler üzerinden olaylar yürüyor. Bu romanda da bu yoktu. Birkaç karakter, onların hayatları, yaşam biçimleri fazlasıyla ayrıntılı bir biçimde aktarılmış okuyucuya.
Hiçbir şekilde sıkılmadan, büyük bir hevesle okuyacağımı düşündüğüm bir başyapıt, belki de filminin, gösterisinin uyarlanış şeklinin yanlışlığından ya da ekrana ve sahneye kitaptaki ayrıntıları ile verilemeyeceğinden dolayı bende hayal kırıklığı yarattı.
