Carlos Ruzi Zafon’un bu kitabından önceki eseri olan “Rüzgarın Gölgesi” kitabını da okumuştum. O kitap da “Unutulmuş Kitaplar Mezarlığı-1” olarak geçiyor, bu kitap da “Unutulmuş Kitaplar Mezarlığı-2” olarak adlandırılmış.
o kitabın yorumunu da buradan bulabilirsiniz.
Şimdi bu iki kitapta da ilginç bir öğe var ona değinmek istiyorum. Kitaplar hiçbir şekilde birbirini takip etmiyor. Ana karakterimiz ikisinde de aynı, hatta bir iki mekan da ikisinde aynı yer olarak geçmekte ama ikisi de farklı kitaplar.
Birinci kitaba aşık olmuştum açıkçası çünkü kitabın içinde kitap olduğu zaman beni kendine ekstradan bir bağlıyor konu. Amma velakin bu ikinci kitap biraz aklımı karıştırdı.
Kitabın giriş ve gelişme kısımları kesinlikle çok başarılı. Ana karakterimiz olan David Martin’in (ilk kitapta kendisinin büyümesine tanıklık etmiştik), artık büyümüş, iş sahibi olmuş ve kitaplardan kopmayan hayatına tanıklık ediyoruz. Artık kendisi de bir yazar olmuş olan karakterimiz iş dünyasının zorlukları ile karşılaşmakta. Kendi ayaklarının üstünde dururken, aynı zamanda da terk edilmiş, kimsenin içine dahi giremediği, ürkütücü bir konağa yerleşir ve hayatı buradan sonra değişecektir.
Kitap içerisinde gizem, aşk, edebiyat, iş dünyası gibi birçok konuya değinilmiş ve hepsi de ustalıkla kaleme alınmış.
Yine de kitap sürükleyici olsa da sonu hiçbir şekilde beni tatmin etmedi. Belki serinin devamı da gelecektir bilmiyorum ama bu yazara yakıştıramadım bu sonu. Havada kalan, çözülmeyi bekleyen birçok şey var kitapta ve bunları çözememiş olmak da sinirimi bozdu. Kitabı okuyup benimle aynı fikirde olan ya da farklı fikirleri olan kişiler varsa dinlemeyi çok isterim.
Her şeye rağmen akıcı üslubu ile kısa sürede bitirilebilecek ve keyifle okunabilecek bir kitap.
Herkese iyi okumalar…
