Jose Saramago’nun kitaplarında her seferinde ayrı bir keyif hissederim. İsa’ya Göre İncil kitabında da aynı keyif devam etti.
Yazar Peygamber İsa’nın hayatını İncil’deki kronolojik sırayı baz alarak anlatmış. Fakat bu kitapta İsa’nın aşkları, yaşadığı olaylara verdiği tepkileri ve tamamen insansı davranışları ile izliyoruz. Yani kutsal bir bireyden çıkarılıp senin, benim gibi bir insan olarak anlatılmış. Haliyle yazar bu kitaptan sonra çok şey yaşamış ve Tanrı ile şeytana atadığı farklı karakterlerden dolayı aforoz edilmiş.
Değmiş mi diye soracak olursak, bana göre değmiş gerçekten. Ateist bir birey olarak kitap o kadar hoşuma gitti ki, belki de kutsal insanların hayatını gözler önüne bu şekilde sererek, yani sadece kutsal kitaplardan değil de, bir nevi biyografilerini yazarak insanlara anlatılsa daha etkili olacağını düşünüyorum. Tabi ki bu kitap direkt olarak İsa’nın hayatını anlatmıyor, hayal ürünü bir kitap. Dini inancı olan kişilerin de belki de gerçekten kitapta yazan şeytan ve Tanrı seslendirmelerinden rahatsız olacaklarını düşünüyorum. Ama ne olursa olsun, bu kutsal insanların gerçek hayatlarını başkasının gözünden okumayı isterdim. Sonuçta kitap dediğin şey empati gücünü arttırır.
Sadece kutsal insanlar için değil bu yorumum. İnsanlara örnek olan her bireyin insansı yönlerini görmek her zaman beni mutlu etmiştir. Atatürk, Einstein, Hawking gibi beyinlerin gerçek hayatlarında yaşadıkları umutsuzluklar, hedefleri, ilişkileri, bir şekilde belki de tatminsel olarak insanlara ya da bana neleri başarabileceğini en güzel şekilde öğreten kişisel gelişim kitapları olabilir. Sonuçta bu insanların ve birçoğunun geldikleri yere kolay ulaşmadıklarını biliyoruz, ama o süreçlerde ne yaşadıklarını bilmiyoruz.
Sonuç olarak, iyi ki var olmuşsun Jose Saramago diyorum ve bu amcamızın hangi kitabını okursanız okuyun pişman olmayacağınızı biliyorum.
Herkese iyi okumalar…
