Bayılıyorum böyle kitaplara!!! Dün başladım bugün bitti. Bitmesin diye bekleyemedim, zamanı uzatamadım bile. Gelelim kitabı anlatmaya;
Hani bir meşhur Khaled Hosseini vardır, bize Afganistan’ı anlatıp, bütün dünyanın ilgisini oraya çekmeyi başarmıştır. Her kitabında canınızdan can gitmiştir, içiniz acımıştır, hiç bilmediğiniz topraklara hayali adımlar atmış, o toprakların kültürünü, acısını, neşesini size yaşatmıştır. İşte Michelle Cohen Corasanti de Filistin için bunu hedeflemiş bir yazar.
Kitap, İsrail’in Filistin’i işgalinin 1955 yılından 2009 yılına kadar geçen sürede var oluyor. Kitabımızın kahramanı matematik, fizik konularına çok meraklı olan Ahmed Hamit adında bir çocuktur. Ahmed’in daha oniki yaşındayken başlayan yaşadığı zorluklar, ailesinin tek tek eksilişine tanıklık etmesi, savaşın yıkıcılığı, fakirlik, yokluk… Her şeye rağmen kitapta bir baba var ki, verdiği öğütleri bütün dünyadaki beyinlere soksak dünya cennete dönerdi, insanlar öbür dünyanın hayalini yok ederdi beyinlerinde.
Zaten kitabın ilk sayfalarını okuduktan sonra göz bebekleriniz kocaman açılmış bir şekilde kitap ile bütünleşerek okumaya devam ediyorsunuz. Ahmed’in yaşam azmi, doğrulardan şaşmayan, babasının sözünden çıkmayan yaşam tarzı ise adeta sizin çocuğunuzmuşcasına gurur veriyor sizlere.
Ve kitabı okurken insanların, benim, sizin ne kadar bencil olduğumuzu da fark ediyorsunuz. Derdimizi dert yapan asıl bizler değil miyiz? Dert mi, sıkıntı mı yaşadıklarımız? Çözümü olmayan bir konu var mı hiç etrafımızda ölümden başka? Çözümü, çaresi olmayan konular değil mi asıl dert olanlar? Elleriniz kollarınız bağlanmış, yapacak hiçbir şeyinin gerçekten olmadığı anlar… İşte Ahmed bu anlarda bile bir çıkış yolu bulmak için aklın, bilimin yolunu seçiyor…
Biraz yorumda kendimi fazla kaptırmış ve karışık yorum yazmış olabilirim ama, beni derinden etkileyen kitaplarda kendimi kaybediyorum ne yazık ki…
Kaçırmayın bu kitabı!!!
Herkese iyi okumalar…
