Susanna Tamaro’yu hepimiz “Yüreğinin Götürdüğü Yere Git” isimli kitabından tanıyoruz sanırım. Bir dönem herkesi etkisi altına almıştı bu kitap.
Anima Mundi de aynı şiirsellik ve başarılı edebiyat ile etki bırakacak bir eser olmuş. Kitabın baş karakteri Walter, edebiyat tutkunu, şiir sever bir çocuktur. Anne ve babası ile aynı evde yaşamaktadır, tek hayali bir an önce o evden kurtulmak ve bir roman yazmaktır. Bir gün kaçar, Roma’ya gelir, kitabını yazar, fakat hiçbir şey hayatlini kurduğu gibi olmayacaktır.
Aslında kitap içerisindeki ana hikayeden ziyade yan hikayeler sizi tatmin ediyor. Yani Walter’ın yaşadıklarından ziyade onun etrafındaki, onun sayesinde tanıdığımız insanların hikayeleri hem onu büyütürken, hem de bizlere birçok şey veriyor. Savaşın sonuçlarının etkisinin sonsuzluğu, aşkları, arkadaşlıkları, hayatın amacına dair değişken duyguları… Kitap sizi şiirsel cümleler ile pamuk gibi sarıyor, alıp götürüyor. İlginç bir huzur buldum ben bu kitapta.
Karantine günlerinde ne yazık ki konsantre olmak zor oluyor çoğu şeye, kitap okumak da benim için bunlardan bir tanesi… Ama azimle günde birkaç sayfa okusam da bunu yine de kar olarak sayıyorum 🙂
Herkese iyi okumalar…
